Bij het streven naar sturing op hoofdlijnen is het vaak een veelgehoorde kritiek dat iemand te diep in de details duikt, waardoor er te gedetailleerd wordt gewerkt. Gelukkig evolueren systemen voortdurend en worden ze steeds capabeler om details te verwerken, waardoor ze waardevolle data kunnen verzamelen voor de toekomst. De uitdaging ligt echter in het vinden van de juiste balans: hoeveel details kun je verzamelen zonder dat het de processen vertraagt of resulteert in een te complex en groot systeem?

Een cruciale stap in het inrichtingsproces is het identificeren van mogelijke vragen die zowel in de nabije als verre toekomst kunnen opkomen. Op basis van deze vooruitziende informatie richt je het systeem in en begin je met het verzamelen van relevante details. Het analyseren en adviseren moeten nauw verbonden zijn met deze details, en het is essentieel om achter de schermen koppelingen te creëren naar deze details tijdens beslismomenten. Deze koppelingen dienen als waardevolle bronnen van informatie in de toekomst, wanneer je je afvraagt hoe bepaalde beslissingen destijds zijn genomen.

In mijn optiek is het zelden mogelijk om te veel details te hebben. De uitdaging zit in het vermogen om veel details te verzamelen zonder dat dit ten koste gaat van de productiviteit of belasting voor de groep. Kort samengevat, het doel is niet om details te vermijden, maar eerder om ze op een doordachte manier te omarmen, zodat ze waarde toevoegen zonder onnodige complexiteit te introduceren.

Naar: De puzzelstukjes
Naar: De puzzel

Gedachte experiment:

• Hoe kies je van welke delen je graag informatie wil verzamelen?
• Hoe kies je van welke onderdelen het niet noodzakelijk is alles te weten/ hoe heb je dat voor jezelf ingericht?
• Is er een onderscheid tussen wat in het systeem moet worden ingevoerd en wat jij wil weten, waar vul je dat in?